обдоо

Залуу замд гарчээ. Тэр явах хүртлээ зөвхөн түүнийг зөвхөн түүнийг боддог, хайрладаг. Хэр удахаа мэдэхгүй ч гэсэн эргээд ирэхэд байна гэсэн бодол нь түүний сэтгэлийг дулаацуулна. Андуу ташаа алдаа оноотой  хэдэн долоо хоног,  магад сар, жилээр түүнийг хүснэ бас хайрлана. Нууцхан…. . Гэхдээ тэр хэзээ ч хэлж зүрхэлдэггүй л байлаа…. Хотын гудамжаар дүнхийсэн өвлөөр алхаж яваа түүнд одоо хүнийг хүлээх хэрэг байхгүй болсон мэт….  Хүнийг хайрлах тэр цагт  гадаа өвөл байна уу үгүй юу гэдэг нь огтын хамаагүй ч зүрх хамгийн дулаахан.....  Орхиод одсон тэр мөчид үлдсэн тэр сэтгэл магад зуны аагим халуунд цэв хүйтэн байна. …. Ийм шалтгааны улмаас хүмүүс бусдаас өөрийгөө тусгаарладаг байж мэдэх юм…..