обдоо

Нэгэн залуу гэрлэснээсээ ааваасаа болж эхнэртэйгээ байнга муудалцдаг байж Эхнэр нь аавтай нь хамт байхыг хүсдэггүй, илүү дараа мэт үздэг байлаа. Заримдаа тэсвэрлэхийн аргагүй үе ч байдаг байж. Нэгэн удаагийн ширүүн хэрүүлийн дараа эхнэр “Нэг бол би явна, нэг би бол чи аавыгаа хөө” гэж тулгав.

Залуу сайхан эхнэрээ алдахыг хүсээгүй эр ааваас болж түүнтэй муудалцдаг ч  аз жаргалтай гэр орон , эхнэр, хүү нь түүнд байлаа. Эхнэртэйгээ гэрлэхийн өмнө гэрийнхэнтэйгээ их тэмцэлдэж түүндээ үнэхээр хайртайн эрхэнд л суусан байж.

Залуу олон өдөр бодож бодож нэгэн арга олжээ. Ангийн хорхойтой мань эр хэдэн жилийн өмнө ууланд бариулсан байшинд аавыгаа аваачих “мэргэн санаа” төржээ. “Яахав долоо хоногт нэг удаа эргээд байж болно шүү дээ. Хоол ундыг зөөгөөд байхад болно биз, ингэснээр эхнэртэйгээ ч мууудалцахгүй юм” гэж боджээ.  Хэрэгтэй бүхнийг нь авч хэвтэрт орсон аавыгаа тэвэрсээр машиндаа суулгаж явах болоход хөөрхий ач хүү уйлсаар байгаад хамт явж.  Дүн өвлийн хүйтнээр хөр цасны зузаан ч гэж най байхгүй  бөгөөд замд ач хүү хэдэнтээ өвөөгөөсөө хаачиж байгааг асуусан боловч үүнийг гадарлаж байгаа хөгшин нулимсаа ачдаа үзүүлэхгүйг хичээнэ.

Хэдэн цаг яваад ууландаа барьсан байшинд хүрчээ. Олон жил ирээгүй байснаас байшинг бүүр яйжийж нурах дөхөн дээврээс нь цас унаж байлаа. Залуу байшингийн нэг буланг цэвэрлэж аавыгаа хэвтүүлээд  гарах гэтэл оромж аль хэдийн шуурч даарч эхэлжээ. Залуу “аавд дээрээ маргааш ирэхдээ хөнжил гудас авчирна “ гэж бодсон боловч үнэхээр гунигтай байлаа.. Харин аавд нь бол бүүр хэлэх үг ч олдсонгүй. Хайрлаж өсгөсөн ганц хүү нь түүнийг ийм газар орхих нь. Гомдож дотор нь шатаж байсан ч ил гаргасангүй.  

 Бяцхан ач хүү юу болж байгаагааг огтхон төсөөлөхгүй байлаа. Буцах болоход залуу аавынхаа ор луу тонгойн аавынхаа гарыг хэдэнтээ үнсэж, тэврэх нь “хүүгээ уучлаарай” гэх мэт байлаа. Хоёул биеэ барьж дийлсэнгүй удтал эхэр татан уйлцгааав. Эцсийн мөчид аавынхаа нүүр лүү нэг хараад оромжноос гараад машиндаа суулаа.

Бяцхан ач хүү замд гараад “Яагаад та өвөөг тийм хүйтэн газар “ орхичихвоо” хэмээн гэнэт л уйлж гарав. Залуу юу хэлэхээ мэдэхгүй  ямар  “ээж чинь тэгж хүссэн юм” гэлтэй нь биш дээ. Хүү уйлж уйлж   “Ааваа таныг хөгширөхөд би бас энд орхих юм уу? гэж асуухад тэнгэр нурах мэт л болжээ…..  Машинаа эргүүлээд хар хурдаараа давхив. Оромжинд оруут “Ааваа намайг уучлаарай” хэмээн  тэврэн авахуйд хоёул нялх хүүхэд мэт  чангаар уйлалдана. Залуу “Ааваа намайг уучлаарай ийм зүйл хийснийг минь өршөө” хэмээн уучлал эрэв. Аав нь “Хүү минь, хүү минь би чамайг эргэж ирнэ гэж мэдэж байсан юм. Урьд би аавыгаа ууланд орхиж байгаагүй, чи ч бас тэгэхгүй…… Намайг энд орхихгүй гэж мэдэж байсан юм” хэмээжээ.